Sjevernomorsko kraljevstvo

(Danas dio: Engleske, Norveške, Danske i regije Skanije u Švedskoj)

Naziv Danci je bio u uporabi stoljećima prije osnutka države Danske u drugoj polovici 10.st. koja se protezala od Jutlanda preko otoka do Skanije. Primjerice, Englezi su sve Vikinge zvali Dancima, bez obzira odakle oni napadali. Pomorski su se pothvati vikinga razlikovali su se i po mjestu invazije, i po obilježjima i po rasponu, od pljačkanja do trajnog naseljavanja. Europski kroničari su sve vikinge trpali u isti koš oslovljavajući ih kao Normane (ljudi sa sjevera), iako nisu svi ti Normani bili i Vikinzi. Stanovništvo Skandinavije je tada istovremeno još živjelo u autonomnim plemenima pod vodstvom lokalnih kraljeva ili poglavara. Oni su se, pak, među sobom razlikovali,  ali su svi govorili međusobno razumljivim dijalektima Staronormanskog jezika te je među svima bilo snažno ukorijenjeno vjerovanje u nordijske bogove Odina, Thora, Freya itd, iako će elita postupno početi prihvaćati kršćanstvo od 10.st.

 Najmoćnija skandinavska država u ranosrednjem vijeku u ranom srednjem vijeku bila je Danska, a svoj vrhunac je doživjela u vrijeme kralja Knuta, pod čijim su vodstvom Danci su pokorili Norvešku i Englesku, a Knut je bio ujedno i prvi vladar koji je koristio naziv ''kralj Engleske''(Rex Anglie).  Knut nije želio vladati kao osvajač, već kao vladar Danaca i ne-Danaca. Bio je kralj više kraljevstava, a ne vladar koji je želio povećati jedno kraljevstvo. Međutim, iako se nakratko činilo će se pod Knutom oblikovati sjeverno pomorsko carstvo pod danskom dinastijom, mora nisu nikada ostala središtima političkog jedinstva. Tako se i Knutova država raspala nakon njegove smrti.