Kraljevina Srbija
Nakon što je na Berlinskom kongresu (1878) uspjela dobiti potpunu samostalnost od Osmanlija, Srbija je ubrzo postala i kraljevina na čijem će se prijestolju naći obitelj Obrenović, a zatim poslije krvave urote 1903. protuaustrijski raspoloženi Karađorđevići.
Grb
Dres
Pozicija | Ime | Prezime | Mjesto rođenja | Like | Dislike | |
---|---|---|---|---|---|---|
GK | Etrit | BERISHA | Priština |
16 |
25 |
|
GK | Predrag | RAJKOVIĆ | Negotin |
25 |
4 |
|
GK | Vladimir | STOJKOVIĆ | Ložnica |
21 |
2 |
|
DC | Matija | NASTASIĆ | Valjevo |
63 |
5 |
|
DC | Milan | BIŠEVAC | Kosovska Mitorvica |
3 |
1 |
|
DC | Nikola | MILENKOVIĆ | Beograd |
18 |
6 |
|
DC | Uroš | SPAJIĆ | Beograd |
4 |
1 |
|
DRLC | Nenad | TOMOVIĆ | Kragujevac |
22 |
6 |
|
DRL/MR | Adam | MARUŠIĆ | Beograd |
6 |
1 |
|
DRL/MR | Stefan | RISTOVSKI | Skoplje |
28 |
9 |
|
DR/MR | Dušan | BASTA | Beograd |
4 |
1 |
|
DL/ML | Aleksandar | KOLAROV | Beograd |
45 |
13 |
|
DL/ML | Ivan | OBRADOVIĆ | Obrenovac |
15 |
4 |
|
DMC | Luka | MILIVOJEVIĆ | Kragujevac |
29 |
9 |
|
DMC | Nemanja | MATIĆ | Vrelo |
60 |
9 |
|
DMC | Valon | BEHRAMI | Kosovska Mitrovica |
1 |
2 |
|
MC | Marko | GRUJIĆ | Beograd |
13 |
3 |
|
MC | Nemanja | GUDELJ | Beograd |
2 |
0 |
|
MC | Nikola | MAKSIMOVIĆ | Beograd |
27 |
14 |
|
MC | Zlatko | JUNUZOVIĆ | Loznica |
11 |
9 |
|
AMRLC | Filip | ĐURIČIĆ | Obrenovac |
9 |
1 |
|
AMRLC | Milot | RASHICA | Vushtrri |
4 |
11 |
|
AMRL | Andrija | ŽIVKOVIĆ | Niš |
18 |
3 |
|
AMRL | Filip | KOSTIĆ | Kragujevac |
29 |
8 |
|
AMRL | Lazar | MARKOVIĆ | Čačak |
18 |
7 |
|
AMRL | Xerdan | SHAQIRI | Gnjilane |
41 |
25 |
|
FRLC | Admir | MEHMEDI | Gostivar |
5 |
15 |
|
FRLC | Uroš | ĐURĐEVIĆ | Beograd |
8 |
8 |
|
FC | Aleksandar | MITROVIĆ | Smederevo |
31 |
10 |
|
FC | Ilija | NESTOROVSKI | Prilep |
24 |
5 |
(Danas: centralna i južna Srbija, Makedonija, Kosovo)
Kako je plan ostvarivanja Dušanove Srbije, za čijim su teritorijem srpski ideolozi polagali povijesna prava, propao zbog nastanka nezavisne Grčke (1829), a zatim i Bugarske (1878.), pojavile su se težnje za teritorijalnim proširenjem prema južnoslavenskim dijelovima Austro-Ugarske. Pri tome su se pozivali na prirodno ili etničko pravo življenja jedne nacije u istoj državi. Naime, vjerska teorija o poistovjećivanju srpstva sa pravoslavljem nadopunila se lingvističkom teorijom o izjednačavanju srpstva sa štokavskim jezikom. Slijedom toga, takva je vizija pripadnosti srpskoj naciji automatski značila i poricanje drugih nacionalnih identiteta što su se istovremeno konstruirali na tim područjima, prvenstveno hrvatskog u Slavoniji, Dalmaciji te Bosni i Hercegovini.
Pravoslavna crkva, kao jedina preživjela institucija iz srednjovjekovne Srbije, je odigrala najvažniju ulogu u konstruiranju srpskog nacionalnog identiteta. U njegovu se središtu, pak, nalaze mitovi o Kosovskoj bitki koja sadrži sve elemente potrebne za njegovu izgradnju i održavanje: herojstvo, zlatno doba, krivce i uzroke njegovog nestanka itd. Istovremeno, promovira se ''ugroženost Srba'' i gotovo paranoičan način gledanja svijeta kao ''urote protiv Srbije koja svemu odolijeva''. U takvim okolnostima, srpski vrh će poticati i podržavati protuhabsburške elemente u Austro-Ugarskoj (osobito u BiH) što će u konačnici dovesti do stvaranja povoda za izbijanjem Prvog svjetskog rata.
Izvori
- Srećko Matko DŽAJA, Politička realnost jugoslavenstva : (1918. - 1991.) , Sarajevo, 2004.
- Ivan PEDERIN, Dalmacija i Hrvati u vanjskoj politici bečkoga dvora, Zadar, 2005.
- Sabrina Petra RAMET, Tri Jugoslavije : izgradnja države i izazov legitimacije : 1918.- 2005., Zagreb, 2009.
- Srđan ŠLJUKIĆ, '' Kulturni resursi i sukob: Kosovo između istorije i morala'', Mitovi nacionalizma i demokratija'' (ur. Ljubiša Despotović, Darko Gavrilović, Vjekoslav Perica, Srđan Šljukić), Novi Sad, 2009.
- Grb: https://en.wikipedia.org/wiki/Coat_of_arms_of_Serbia