Francusko carstvo

(Danas dio: Francuska, Belgija, Nizozemska, središnja Italija, Slovenija, zapadna Hrvatska, Katalonija)

Ograničavanje kraljeve vlasti početkom Francuske revolucije (1789) ubrzo će zbog kraljeva protivljenja, nedovoljnih ustupaka i antirevolucionarnih ratova monarhističkih koalicija protiv Francuske, rezultirati proglašenjem republike (1792), javnim smaknućem kralja i dolaskom na vlast Jakobinaca. Zbog opće sumnjičavosti oni su zaveli velik teror u čemu ih je podržavala srednja klasa. Za većinu je izbor bio jednostavan: ili teror ili propast revolucije i raspad nacionalnog teritorija zbog prijetnje izvana. Istovremeno, Revolucija je željela temeljitu promjena tadašnjeg svijeta, stoga je uvedeno i novo kalendarsko računanje vremena, ali i Kult Razum s pojedinim kršćanskim obilježjima (vrhovno biće, mučenici, sotoniziranje neprijatelja) što je ujedno bio i neuspjeli pokušaj stvaranja jedinstva religiozne i prosvjetiteljske Francuske i odstranjivanja Crkve. Međutim, radi povratka umjerenijoj politici smaknuti su i jakobinski vođe (1794), a nakon vladavine slabog Direktorija, s državnim udarom (1799) na vlast dolazi Napoleon.

Dolaskom najsposobnijeg vojskovođe na vlast stvara se mit o Napoleonu kao običnom čovjeku koji je zahvaljujući svojoj sposobnosti postao veći od onih koji su rođeni da nose krunu. Kao takav bio je inspiracija za sve obične ljude. Francuska je ubrzo dobila Građanski zakonik, postignut je konkordat s Crkvom i osnovana Nacionalna banka - najuvjerljiviji simbol buržoaske stabilnosti koja je ujedno davala podršku Napoleonu. Također, on ubrzo uzima i titulu ''Cara Francuza'' (1804), ne ''cara Francuske'', čime ukazuje da vlada s odobrenjem francuskog naroda, a ne ''po milosti Božjoj''. Titula cara trebala je stvoriti čvršće temelje za stabilnost vlasti koja je osobito bila važna i francuskoj vladi i Nacionalnoj banci koji su strahovali od mogućeg povratka Burbonaca, jakobinaca ili vojne diktature s kojima bi se izgubila vladavina zakona koju je uveo Napoleon. Pod njim (1799-1815) Francuska prelazi u veliku ofenzivu šireći na osvojenim teritorijima ideje Revolucije, rušeći svuda stare ustanove i uvodeći drugačija pravila.